Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
niezdarnie — «bez zręczności; niezgrabnie, nieumiejętnie, niedołężnie» Poruszać się niezdarnie. Coś jest niezdarnie zrobione, wykonane … Słownik języka polskiego
ludzie — 1. Będą z kogoś ludzie a) «ktoś się stanie porządnym człowiekiem»: Nie zbłądziłeś? – spytał. – Owszem, ale uratowała mnie Hatora. – Nie łże – będą z niego ludzie! – rzekł Pantera. M. Rodziewiczówna, Lato. b) «ktoś zdobędzie wykształcenie, wysokie … Słownik frazeologiczny
kulas — m IV, D. a, Ms. kulassie; lm M. y 1. posp. «noga» 2. B.=D.; lm DB. ów posp. «człowiek kulawy» 3. posp. «krzywa, niezdarnie napisana litera» … Słownik języka polskiego
kusztykać — ndk I, kusztykaćam, kusztykaćasz, kusztykaćają, kusztykaćaj, kusztykaćał pot. «utykać na nogę, kuleć; chodzić niezdarnie, potykając się» Wolno kusztykał opierając się na lasce … Słownik języka polskiego
nieudolnie — «w sposób nieudolny; niezdarnie, nieporadnie» Nieudolnie napisany list. Nieudolnie zrobiony film. Nieudolnie przemawiać … Słownik języka polskiego
niezgrabnie — niezgrabnieej 1. «niekształtnie, nieforemnie» Wyglądać w czymś niezgrabnie. Niezgrabnie uformowany klomb. 2. «bez zręczności; niezdarnie, niedołężnie, ociężale» Niezgrabnie się ukłonić. Niezgrabnie gramolił się z sanek. Niezgrabnie uszyta suknia … Słownik języka polskiego
niezręcznie — «w sposób niezręczny; nieudolnie, niezgrabnie, niezdarnie» Niezręcznie się poruszać, kłaniać. przen. «niezbyt taktownie, niewłaściwie, niestosownie; kłopotliwie, żenująco» Niezręcznie się odezwać. Rozmowa wypadła niezręcznie … Słownik języka polskiego
patałach — m III, DB. a; lm M. y, DB. ów pot. «człowiek źle, niedbale, niezdarnie wykonujący jakąś pracę, zadanie; partacz» Grał jak ostatni patałach … Słownik języka polskiego
patałaszyć — ndk VIb, patałaszyćszę, patałaszyćszysz, patałaszyćłasz, patałaszyćszył, patałaszyćszony lekcew. pot. «być patałachem; robić coś źle, niezdarnie, niedbale; partaczyć, knocić» Patałaszył każdą robotę … Słownik języka polskiego
stąpać — ndk I, stąpaćam, stąpaćasz, stąpaćają, stąpaćaj, stąpaćał stąpnąć dk Va, stąpaćnę, stąpaćniesz, stąpaćnij, stąpaćnął, stąpaćnęła, stąpaćnęli, stąpaćnąwszy «stawiać nogi, stopy posuwając się naprzód, stawiać kroki, iść, kroczyć» Stąpać cicho,… … Słownik języka polskiego
